Mortellaro of digitale dermatitis is een infectie van de huid op de overgang huid-hoorn en wordt het meest gezien in het balgebied tussen beide klauwen. De oorzaak van deze aandoening is een bacteriële infectie (treponema) en wordt vooral gezien bij jonge melkkoeien gedurende 1 tot 4 maanden na afkalven in combinatie met stinkpoot en/of tussenklauwontsteking, hogere producties (dunne mest), overbezetting, natte roosters et cetera. Belangrijke preventieve maatregelen zijn: een regelmatige klauwverzorging, een droge leefomgeving en niet te hard voeren. Weidegang en een regelmatig gebruik van een voetbad helpen Mortellaro te voorkomen.
Lees meer »
Stinkpoot begint als een infectie van de tussenklauwhuid en geeft in een later stadium groeven en kloven in het hoorn van het balgebied. De naam stinkpoot komt van de stank die deze aandoening veroorzaakt. Op den duur kunnen complicaties optreden, zoals tylomen. Stinkpoot maakt de klauw gevoeliger voor andere infecties doordat de kloven in de huid de veroorzakers van de ziekte van Mortellaro een kans bieden om aan te slaan.
Onderzoek uit de vorige eeuw toonde al aan dat de aandoening bij permanente weidegang verdwijnt. Ook een regelmatige klauwverzorging en een droge leefomgeving hebben een preventief effect.
Lees meer »
Zoolbloeding is een klauwhoornaandoening die zich uit als geelverkleuring tot kleine of grote bloedinkjes in het zoolhoorn. Hoewel dit op bijna alle bedrijven voorkomt bij melkkoeien, beschouwen we dit toch als afwijkend. De oorzaak van deze aandoening is vooral een combinatie van voeding (veel bestendige koolhydraten), (pens)verzuring en ontsteking (mastitis, baarmoederontsteking) waarbij gifstoffen worden gevormd, en een harde ondergrond waarbij de koeien (te) veel staan; zo wordt de aandoening veel minder gezien bij dieren met rubber op de roosters en in de vrijloopstal. De aandoening wordt vooral gezien bij jonge melkkoeien gedurende 1 tot 4 maanden na afkalven. In ernstige vorm kan de zool over een grote oppervlakte loslaten (dubbele zool).
Lees meer »
Wittelijndefect is een klauwhoornaandoening die zich uit als bloedinkjes of ontsteking in de witte lijn (overgang zool – wandhoorn). De oorzaak voor deze aandoening is hetzelfde als bij zoolbloedingen in combinatie met het draaien op ruwe vloeren. De aandoening wordt gezien bij jonge en oudere melkkoeien, vooral gedurende 1 tot 4 maanden na afkalven. De laatste tien jaar zien we een nieuwe vorm van wittelijnaandoening (gradatie 3) met een geheel andere achtergrond en behandeling. Deze aandoening, die ook bij paarden en geiten wordt gezien, heeft waarschijnlijk een besmettelijke achtergrond.
Lees meer »
Zoolzweer is een klauwhoorndefect dat zich uit als een defect in de zool van de klauwen. De aandoening heeft dezelfde achtergrond als zoolbloedingen, maar dan zijn zoolzweren het eindstadium van dit proces. De aandoening wordt vooral gezien bij oudere melkkoeien gedurende de tweede helft van de lactatie. Voor al deze aandoeningen geldt dat langdurige toediening van biotine (maanden) zowel een preventief als een genezend effect heeft. De oorzaak van deze aandoening is vooral een combinatie van voeding (veel bestendige koolhydraten) (pens) verzuring en ontsteking (mastitis, baarmoederontsteking) waarbij gifstoffen worden gevormd, en een harde ondergrond waarbij de koeien (te) veel staan; zo wordt de aandoening veel minder gezien bij dieren met rubber op de roosters en in de vrijloopstal. De aandoening wordt vooral gezien bij jonge melkkoeien gedurende 1 tot 4 maanden na afkalven.
Lees meer »
Chronische bevangenheid is een klauwhoornaandoening die zich uit in groeven aan de voorzijde van de klauwen en eventueel zelfs een knik in de voorzijde van de klauw. De oorzaak van deze aandoening is vooral een combinatie van voeding (veel bestendige koolhydraten) en (pens)verzuring en ontsteking (mastitis, baarmoederontsteking) waarbij gifstoffen worden gevormd die inwerken op de bloedvaten in de klauwwand. De aandoening wordt vooral gezien bij dieren die vaker gekalfd hebben.
Lees meer »
De tyloom is een woekering in de tussenklauwhuid en veroorzaakt door een chronische irritatie van de huid. De primaire oorzaak zou een tussenklauwontsteking kunnen zijn, maar ook een chronische infectie met Mortellaro. Opvallend is namelijk het hoge percentage tylomen dat besmet is met Mortellaro (meer dan 50%). Deskundig bekappen zorgt ervoor dat een koe goed op haar klauwen staat en helpt om een tyloom te voorkomen. Deskundig operatief verwijderde tylomen komen niet meer terug.
Lees meer »
Het voorkomen van dikke hakken is vaak een gevolg van een harde schurende boxbedekking. De bodem is veelal te hard en/of te ruw, waardoor eerst kaalheid ontstaat, gevolgd door verwonding en verdikking. Weidegang, diepgestrooide boxen en vrijloopstalling geven extra comfort ter voorkoming van hakbeschadigingen.
Teenpuntnecrose is een pijnlijke klauwaandoening, waarbij er veel variatie is in het stadium en waarbij nog veel onduidelijk is om tijdig de diagnose te stellen. In het beginstadium kan de klauw er nog goed uit zien met lichte kreupelheid. In een later stadium wordt de poot soms geheel ontlast en vallen gaten in de punt van het hoorn. Teenpuntnecrose wordt behandeld door het onder verdoving amputeren van een (deel van) de klauw. Hier worden goede resultaten mee behaald en behoudt u de koe voor het bedrijf. Raadpleeg uw dierenarts.
Tussenklauwontsteking is een ontsteking van het weefsel van de tussenklauwspleet. Tussenklauwontsteking ontstaat altijd door een beschadiging, een wondje, door bijvoorbeeld steentjes, zaagselsplinters of slechte loopvlakken. De ontsteking wordt vervolgens veroorzaakt door bacteriën (m.n. Fusobacterium spp.). Dit zijn bacteriën die afsterving van het weefsel veroorzaken.
Tussenklauwontsteking veroorzaakt een plotselinge, heftige kreupelheid, een opzwelling onder de bijklauwen en een rode warme zwelling rondom de klauwen. Koeien met tussenklauwontsteking kunnen koorts hebben en verlies van eetlust. Zonder behandeling ontwikkelt de ontsteking zich in necrose (afsterving van weefsel), die zich kan uitbreiden naar de aangrenzende weefsels (waaronder zelfs het bot van de klauw). Dit kan leiden tot een chronische gewrichtsontsteking.
Een corkscrewclaw of kurketrekkervormige klauw is een vormafwijking van meestal de buitenklauw, die vooral, maar niet uitsluitend aan de achterpoten wordt gezien. De aandoening is voor het eerst gemeld in de jaren 50 van de vorige eeuw bij FH-koeien. De aangetaste klauwen zijn langer en smaller dan de andere klauw aan hetzelfde been en hebben een binnenwaartse en opwaartse rotatie van de klauw. Het gevolg is dat het dier het gewicht vooral op het wandoppervlak gaat dragen, in het bijzonder richting het balgebied. De zool kan volledig niet dragend worden. De binnen of axiale wand wordt wat naar boven verplaatst en er ontstaat een plooi in de wand. De aandoening is minstens voor een deel erfelijk.
Een erfelijke klauwaandoeningen waarbij de binnenklauw kleiner dan 2/3 van de buitenklauw is. De buitenklauw wordt in deze gevallen onnodig extra zwaar belast. Dit moet onderscheiden worden van een koehakkige stand en matige conditie, + waarbij de buitenklauwen extra groot worden. Dit laatste is met goed bekappen te corrigeren, terwijl een asymmetrische klauw niet met bekappen te corrigeren is.
Verticale fissuur/scheur aan de binnenzijde van de klauw (meestal buitenklauw) van meestal de zool tot de kroonrand. Koeien kunnen er ernstig kreupel aan zijn. De oorzaak zal een combinatie van vooral voeding en huisvesting zijn.